Monday, January 18, 2010

Ate Grace 2

Written by: john_michael1208

Kinabukasan, after lunch, pumunta ako ulit kina Tiya Fely. “Dito tayo sa kusina. Wala sina Tiya Fely. Dito tayo para walang makaistorbo kung merong darating,” alok ni Ate.

Hindi na kami umupo sa tabi ng mesa. Nakatayo lang kami sa harap ng gas range at nagtanong na siya, “I want you to answer me seriously . . . Gusto mo ba talaga ako?”

“Oo, duda ka ba?” sagot kong merong mariing conviction.

Matagal na katahimikan. Nakatingin lang siya sa akin na nakahalukipkip at kinakagat-kagat ang kuko niya sa kanang hintuturo.

Isang buntong hininga at nagsalita ulit siya. “Gusto kong malaman mo na malapit ka rin naman sa puso ko . . . Ikaw ang favorite kong kababata dito sa probinsiya. Tayong dalawa lang ang maraming napagkukuwentuhan. Marami tayong intimate topics na nadi-discuss na hindi ko pa na-share kahit kanino. I like that about you. At grateful ako sa mga bagay na ‘yun. I can’t take them for granted and so are you”

Tinititigan ko lang ang maamo niyang mukha habang para siyang nag-dedeliver ng lecture ulit. Nagsisimula na naman ako mainis. “Ano kayang patutunguhan neto”, sa isip-isip ko.

“Alam ko nasaktan kita sa mga sinabi ko last time . . . Ganito, . . . pakinggan mo akong mabuti . . . Pinag-isipan ko ng maraming ulit ito . . . Meron akong naisip para makabawi sa’yo . . . Pero sana pagkatapos nito huwag ka nang magtampo sa akin. Pagkatapos nito, . . . gusto kong bumalik tayo sa dating masayang friendship and closeness natin ha?” Tangong may pagka-asar ang sagot ko. Tuloy ang lecture niya pero pahina nang pahina ang boses. “Pagbibigyan kita kong anuman ang gusto mong gawin . . . natin . . . or . . . gawin mo . . . sa akin”. Sinabi niya ang huling sentence na halos pabulong na lang.

Nabigla ako sa kanyang sinabi. Lumaki ang ulo ko (both meanings are true at that moment—literal and as a figure of speech) at merong weird intense emotion na na-invoke sa kaloob-looban ko—excitement na may pangamba—tensed na hindi ko mawari. Pero naisip ko pa rin, “Ganito ba ang mga babae sa Maynila ang bilis mag-offer ng something na sacred dapat? Baka may mabigat na kapalit ito. O talagang may gusto rin sa akin si Ate kaya binibigyan niya ako ng ganitong opportunity, ayaw lang niyang sabihin sa akin ng deretsahan.” Mas pinapaniwalaan ko ang aking huling assumption.

“Kael, I’m begging you, kung anuman ang mangyari sa atin, secret natin ito. But I’m telling you that this will be the first and last time na gagawin natin ito. I’m hoping na pagkatapos nito mawawala na ‘yang feelings mo towards me. I don’t want to see you moping like this. I want you back in your sunny self again, hindi ‘yang para kang madaming hinanakit sa ’kin . . . even if it means na gagawin natin ito.”

At first, hindi ko matanggap ang ibig niyang ipakahulugan na kung anuman ang gagawin namin, walang feelings na involved dun. Sa tono ng pananalita niya, parang bata ako na gusto lang niyang patahanin sa pagta-tantrum. Hinihintay ko na lang na sabihin niya na libog lang ang nararamdaman ko, kaya bibigyan niya ng nararapat na solusyon. Pero wala siyang sinabing ganun. Siguro, kahit konte meron din siyang special na pagtingin para sa akin. Okay na sa akin ‘yun. Pasasaan ba at yayabong din ‘yun hanggang maging love.

“Halika, . . . sa . . . kuwarto tayo”, yaya niya na may konteng kulay ng pagkahiya. Naging sunod-sunuran na ako sa kanya na animo batang napagalitan. Ano pa ba naman ang maari kong i-react, kundi magpatianod na lang. Naglaho lahat ng hinahakit ko at napalitan ng libog. Marami nang naglalaro sa isipan ko sa mga sandaling ‘yun—siya at ako hubo’t hubad na pinagpapawisan at naglulunoy sa malapot at matamis na dagat-dagatan ng sex. Umakyat kami sa second floor, sa kuwartong inilaan sa kanya ni Tiya. “I-lock mo ang pinto ha,” utos ulit niya nang nasa loob na kami. Sunod ulit akong may halong panginginig at panlalamig.

Alam ko naman na si Tiya at ‘yung dalawang kasambahay ay mamayang gabi pa ang balik. Meron siyang grocery store na inaasikaso sa buong araw. Kaming dalawa lang ni Ate Grace ang nasa bahay—eba at adan kami sa buong hapon.

Ang mga sumunod na pangyayari ay naging isang slow-motion na pelikulang pinapanuod ko, at the same time kasali rin akong gumaganap. Surreal talaga ang dating.

Matapos kong i-lock ang pinto. Lumapit siya sa kama patalikod sa akin. Tinanggal niya ang kanyang eyeglasses at isinunod ang ang tali sa buhok. Hinubad ang plain peach t-shirt niya kasunod ang white short shorts. Hindi ko na mawari ang naramdaman nang mga sandaling ‘yun. “Mangyayari na ba talaga ang matagal ko nang inaasam?”, tanong ko sa sarili na may pagdududa. “Kung panaginip nga ito, puwede na sigurong matuluyan ako ‘wag lang matapos.”

Humarap siya sa akin na naka-undies na lang–mas lalong tumingkad ang ganda niya. Iba pala ang itsura niya kapag walang salamin at nakalugay ang buhok. Nawala ang nerdy look at napalitan ng image ng isang babaeng nilalang para sa iisang dahilan lamang—ang magbigay ng sukdulang ligaya at mang-ubos ng katas ng kalalakihan.

Sa kakulangan ng angkop na word, perfect ang katawan ni Ate Grace. Hindi ako nagkamali ang puti-puti nga ng buong katawan niyang sexy. Though merong konteng freckles here and there (siguro dahil mestisa nga siya).

Unti-unti niyang inalis ang kanyang white bra na may light blue floral design habang nakatitig sa akin, medyo nakatungo at nakangiti. Kung pamilyar kayo sa tv ad ng Axe kung saan sumisenyas ang babae na tawagan siya nung axe guy, ganun na ganun ang expression ni Ate. Parang natutuwa siya habang ginagawa niya ang mapanuksong ritual na ito. Siguro nakikita niya sa mukha ko na halos tumulo ang laway ko sa labis na libog. Pero alam kong walang laway na tumutulo dahil pakiramdam ko natuyuan na ako ng laway at uhaw na uhaw ako. At the same time naririnig ko na halos ang heartbeat ko. Kung meron akong sakit sa puso, malamang hindi na ako umabot sa pagsulat ng kuwentong ito.

ITUTULOY . . .

No comments:

Post a Comment