‘Bukas…may overnight party sina Kuya sa lukunan (prawn farm). Kasama si Ate Zeny. Punta ka rito mga alas-sais…’ ang napakasarap na confirmation ng dalaga. Nakatitig sa akin…may konting bahid ng kaba pero nakikita kong may traces ng excitement din sa mga mata nito.
Umaga. Nagising akong may ngiti sa labi. Panibagong kabanata ng buhay ko ang nagbabadyang dumating. Mararanasan ko today kung paanong umangkin ng isang birhen. Hindi ako halos nakatulog kagabi, hindi pa rin makapaniwala sa mga turn of events.
Pero hindi ako nananaginip. Alam ko dahil pagbaba ko sa salas namin ay nandun pa rin ang tupperware ng sinabawang munggo na saksi sa mga pinag-usapan namin ni Gina…nakapatong sa santambak na pinggan sa lababo. Naalala ko rin na on my way out of their house, nagkasalubong pa kami nina Kuya Anghel at Ate Zeny. Buti na lang ay daladala ko ang Tupperware…justified kaagad kung bakit nandun ako sa mga oras na yun. Hindi naman ako dapat ma-guilty dahil wala naman kaming masamang ginawa ni Gina. Pero a part of me was very cautious, hindi ko maikakailang takot pa rin naman ako kay Kuya Anghel. Hindi ako makatingin ng diretso sa mapanuring mga mata niya kagabi. Especially with the thought na today, ako ang nakatokang mag-be-break in ng kapatid niya sa kamunduhan.
‘Himala! May lagnat ka ba? Ang aga mo ah!’ ang narinig kong sabi ng nanay. Hindi yata makapaniwalang nag-huhugas ako ng mga plato sa ganitong oras ng umaga. Ngumiti na lang ako habang nagsisimulang itong magluto ng agahan. Diretso na ako sa banyo afterwards para makapag-prepare na rin for school. Sumagi sa isipan ko ang mag-jakol pero pinigil ko ang sarili. Para kay Gina lang ang tamod ko today.
High School.
Mabagal na gumalaw ang oras. Para akong sinisilaban sa sariling upuan sa kakaisip ng mga pwede kong gawin kay Gina mamaya. Panay rin ang balikwas ni manoy sa masikip kong pantalon. Ilang beses na akong nabatukan ng iilang teacher sa sobrang kakatunganga. Ginagago na rin ako ng mga kabarkada dahil para daw akong naka-hithit…palaging nakatingin sa kawalan habang nakangiti na wala namang rason.
3 minutes to 5PM. Patapos na ang huling klase namin. Nakahanda na ang lahat ng gamit ko sa bag. Nagdadaldal pa ang teacher tungkol sa kung anong papalapit na school activity. ‘Gusto ko nang umuwi!!!’ ang kung pwede lang ay pinagsisisgaw ko na siguro kanina pa.
Pagka-ring ng bell ay para akong balang sumirit palabas ng classroom. Hindi na pinansin ang mga pagtawag ng kaklaseng may plano pa yatang maggagala afterwards. Halos takbuhin ko na ang gate ng school namin, walang pakialam sa mundo…bubungguin ang kahit sinong magnanais na sumagabal sa daanan. Hanggang marating ko ang gate.
Ang gate kung saan…walang tricycle.
‘Putang ina!!!‘ ang tahimik kong sigaw. Pwede akong maglakad o tumakbo pero aabutin ng 30 minutes hanggang bahay. Ayoko ring mapagod dahil gusto kong ireserba ang lakas para mamahya. Hintay…hintay…5 minutes…wala pa rin…hintay…7 minutes…dumadami na ang nag-aabang sa bantayan. Ayun! May isang papalapit. Tatakbuhin ko na sana pero bigla akong inunahan ng isang teacher. ‘Shittt kaaaa!!!’ Ang hindi ko siyempre masabi sa kanya kaya ngumiti na lang ako ng maasim, ipinaubaya ang nag-iisang tricycle.
5:25PM…’bakit ba ako mapagbigay!!!’ Nakakailang teachers na ang pinauna kong makasakay. Hindi rin ako makasingit sa mga grupo ng estudyanteng pina-prioritize ng tricycle drivers dahil mas marami silang kikitain. Sana naglakad na lang ako…nanggigigil na ako sa inis. Pabalik-balik na naglalakad-lakad sa hintayan.
‘Hoy, sakay na!…daan ka na namin sa inyo’ ang narinig kong sabi ng isang pamilyar na driver. Ayos! Masaya akong umankas. 5:30, at this rate, 5:40 nasa bahay na ako. May 20 minutes pa para makapag-relax…and at last ay makapag-prepare. Oh Gina…maghintay ka lang mahal ko…pauwi na ako.
Tama ang calculations ko. Nasa bahay na ako by 5:42. Diretso sa sariling kuwarto para makapagpahinga kahit konti bago maligo…excited na si manoy.
‘Rrriingg Riiinggg!!’ ang telepono. Si nanay, nagpapasundo sa kanto dahil maraming dala.
‘AnoovaaayaaannN!!!’ Takbo ako palabas ng bahay, dinaanan ang mga barkadang nag-iinuman sa kanto. Pinapainom pa sana ako pero kibit-balikat na lang ako sa kanila habang dala-dala ang mga pinamili ng ina. Papasok na kami sa purok namin ng makasalubong namin sina Kuya Anghel at Ate Zeny.
‘O, may lakad ata kayo? Nakaporma ah…’ ang sabi ng nanay kong nginitian na lang ng mag-asawa. Pupunta nga sila sa lukunan…May class reunion daw. Napangiti na rin ako dahil alam kong masosolo ko na ngayon si Gina sa bahay nila.
5 :51PM…natambak ko na sa loob ng ref ang mga pinamili ni nanay. Dali dali akong umakyat sa sariling kuwarto. At last. Pahinga…9 minutes na lang…kailangan ko pang maligo. Hindi pwedeng mabaho ako para sa pinaplano naming ni Gina. First experience niya to, kailangang maging memorable…kailangang magpabango…ayokong masira dahil sa amoy pawis ko..
5 minutes na paligo. Kuskos dito, kuskos doon. Kailangang malinis pero kokonti na lang ang oras. Kahit si manoy ay parang nanamlay na sa sobrang kakatakbo kanina pa. Pero alam kong babawi siya mamaya. Babawi kami mamaya.
‘O saan ka pupunta?’ puna ng nanay ng papalabas na ako.
‘Diyan lang po sa kabila…manunood ng video…may bago raw sila eh’ inosenteng sagot ko, kinakabahan sa susunod na sasabihin ng ina.
‘Ah sige, basta’t huwag masyadong magpagabi ha…iiwanan ka na lang namin ng hapunan’ ang dagdag ng ina…ambait talaga…reregaluhan ko to one of these days…alis na ako.
6:02PM…nasa harap na ako ng bahay nina Gina. Tayong-tayo na si manoy sa excitement sa magaganap. Nai-imagine ko na ang hubad na katawan ng kaibigan. Ansarap sigurong pag-didilaan at pagkakagatkagatin! Tatango-tango lang si manoy in agreement. Eto na!
‘Tok! tok! tok!’…walang sumagot.
Kumatok ako ulit…wala pa rin.
Tinawag ko ang pangalan ni Gina habang kumakatok…pero katahimikan lang ang aking narinig.
Seryoso?! Oh nooo!!! Nakalimutan ba niya?!
Ahaayyyy…wag mong sabihin na lahat ng pagtatakbong ginawa ko ay mauuwi sa wala. Grrrr…tawag pa ulit ako ng isang beses pero wala talaga. Anak ng tipaklong…bakit?!
After a few more futile tries, I gave up. Lulugo-lugo akong umuwi sa bahay. Matamlay na rin si manoy…ang buhay nga naman. Malungkot na binuksan ang gate namin. Medyo pagod pa rin sa kakamadali at parang nabuhusan ng malamig na tubig…dissapointed.
Narinig kong may kausap si nanay sa kusina pero diretso lang ako sa hagdanan para umakyat at magkulong sa sariling kuwarto.
‘Hindi ka man lang ba mag-he-hello? Nandito si Gina at Joboy oh’ ang narinig kong sabi ng nanay. Sandali. Si Joboy…ang anak ni Kuya Anghel…at si…Gina?
Pagbaling ko sa dining room ay nandun nga siya. Ang napakaganda kong si Gina. Matamis na ngumingiti at parang nangungusap ang mga mata.
Hi Gina…’ ang medyo tuliro kong sabi. Nagtataka kung bakit nandito sila ng alaga niya sa bahay namin…sa dining room namin…namamalikmata na yata ako.
‘Naubusan kasi kami ng gasul…hindi yata napansin ni Ate…painit lang ng pandede ni Joboy…gutom na eh’ explain nito. It was unusual na hindi man lang kami nagkasalubong pero apparently ay sa kabilang daan sila umikot…bumale daw ng gatas sa sari-sari store dahil mukhang kukulangin din ito.
‘Haay naku, ang mag-asawang yan talaga…napapabayaan na ang anak. Parang mga binata’t dalaga kung maglalabas…naku! Makakarinig sa akin ang mga yan’ ang kamo’y galit na sabi ng nanay pero alam namin ni Gina na lambing lang niya yun. Gustong gusto rin kasi nitong nakikita si Joboy.
‘Manonood daw kayo ng sine sa inyo? Kung gusto mo Gina, iwan mo na lang muna rito si Joboy. Ako na ang bahalang magpadede at magpatulog. Balikan mo na lang mamaya pag natapos na ang palabas’ ang dagdag pa nito na ikinatuwa ko pero hindi ipinakita sa mukha.
‘Nakakahiya naman po sa inyo, Nanay…pero mabuti na rin nga siguro yun dahil baka di rin makatulog dun sa amin sa ingay ng sine’ sagot ni Gina sa nanay sabay kindat sa akin ng patago. Hindi ko napigilang mapangiti…mag-iingay nga naman kasi kami he he.
(itutuloy)
No comments:
Post a Comment